Rozwód na stałe wpisał się w społeczną rzeczywistość. Statystyki informują nas o tym, że w naszym kraju co piąte małżeństwo podejmuje decyzję o rozstaniu.

Decyzja ta, pociąga za sobą wiele zmian i dotyka wielu płaszczyzn codziennego życia. Okazuje się, że w pewnym momencie rodzic, któremu została powierzona opieka nad dziećmi, staje w sytuacji, gdy samodzielnie musi sprostać wielu codziennym sprawom, podczas gdy do tej pory (w mniejszym, bądź większym stopniu) był wspierany przez drugiego rodzica.

A jak pomóc dziecku przetrwać ten czas, gdy dwoje kochanych przez nie opiekunów, decyduje się na rozwód?

• warto podjąć wszelki wysiłek, by wyjść poza skupienie na własnym żalu, poczuciu krzywdy, negatywnych uczuciach wobec siebie, trudnościach w podołaniu organizacyjnym czy finansowym wyzwaniom, wynikającym z nowej sytuacji i starać się zrozumieć również perspektywę dziecka; tego, co w tej sytuacji potrzebuje oraz tego, co przeżywa;
• dziecko powinno zostać poinformowane o zmianach, które je czekają, aby w ten sposób zminimalizować niepewność i lęk co do funkcjonowania rodziny, jaki może wynikać z obserwacji tego, co dzieje się miedzy rodzicami;
• dziecko ma ogromną potrzebę akceptacji i miłości od obydwojga rodziców; należy unikać stawiania dziecka w sytuacji podejmowania decyzji, które może utożsamiać z wyborem między mamą a tatą, np. z kim i gdzie chce mieszkać, czy chce nocować u taty itp.
• unikać sytuacji w której rodzice źle wypowiadają się na swój temat lub wypytują o sprawy drugiego rodzica, posługują się dzieckiem w celu przekazywania sobie informacji, ponieważ sami ze sobą nie rozmawiają lub gdy wymagają od dziecka, by pewne informacje ukrywało przed drugim rodzicem; generalnie chodzi o to, by nie robić z dziecka  sojusznika przeciw jednemu z rodziców;
• ważne, by w pewnych kwestiach umożliwić dziecku podejmowanie decyzji między paroma wariantami, które są możliwe
  do zrealizowania np. czy ulubione zabawki zabiera na stałe do taty, czy będzie je woziło ze sobą za każdym razem lub jaki dzień tygodnia wybiera na spotkanie);
• istotne jest, aby rodzice jak najszybciej poczynili ustalenia, które wprowadzą pewien porządek i pomogą zachować normalność i stałość np.ustalili harmonogram spotkań z rodzicem, z dziadkami lub innymi bliskimi osobami, ustalili obowiązki dziecka lub zadbali o zwyczaje domowe, zajęcia dodatkowe itp.
• koniecznie należy zadbać o dowartościowanie dziecka, ponieważ wraz z rozstaniem rodziców zostało zachwiane poczucie jego wartości, mogącej wynikać z obwiniania się o rozpad związku rodziców lub też poczucia inności od rówieśników;
• należy zapewnić dziecko o tym, że nie ponosi żadnej odpowiedzialności za rozpad związku rodziców;
• przed dziećmi stoją ważne zadania: zaakceptowanie rozwodu rodziców za fakt, odłączenie się od konfliktu rodziców i podjęcie stałych aktywności, poradzenie sobie ze stratą i obwinianiem samego siebie oraz realistyczne nadzieje na dobre relacje z rodzicem niesprawującym bezpośredniej opieki nad nim (Wallerstein, Blakeslee 2005);
• by móc wspierać dziecko, dorosły musi pomóc sobie, musi utrzymać kontakt z dzieckiem i mieć siłę by mu towarzyszyć (Jabłoński 2008);
• w razie potrzeby warto poszukać profesjonalnego wsparcia u terapeuty lub psychologa dziecięcego;

Źródło: Olszewska A., Zawadzka A., Rozwodowe trzęsienie ziemi. Jak zadbać o dziecko?, w: Dziecko Krzywdzone Vol. 7 Nr 4, s.1-17