Kobiecość – droga do siebie. Jak ją odnaleźć w roli matki

Drogie Kobiety, Mamy!

To Was mam najczęściej w swoim gabinecie. Niemalże każda rozmowa z Wami o wychowaniu, o emocjach dziecięcych i klimacie rodzinnym prędzej czy później sprowadzała się do rozmowy o tym, co znajduje się w głębi Waszego kobiecego serca. Okazuje się, że jest tam miejsca na wszystko, na wszelkie troski pod niebem, ale najrzadziej można tam trafić na serdeczność względem samej siebie…

Esencja kobiecości – jak ją odnaleźć na nowo?

Gdy mówi się o esencji kobiecości, ma się na myśli kobiecą duszę i kryjącą się tam wrażliwość, delikatność, dociekliwość i ogromną zdolność do poświęceń. To ta część, która wymaga pielęgnowania, jak najpiękniejszy ogród. Każdy ogród pozostawiony bez opieki ogrodnika, traci swój urok, robi się dziki, pojawia się w nim coraz więcej śmieci, a przebywanie w nim staje się nieprzyjemne.

„Kobiecość to sztuka życia w zgodzie z sobą, ze swoim wewnętrznym pragnieniem i głosem, to umiejętność dokonywania wśród wielu dziś możliwych wyborów tych, które dadzą nam poczucie spełnienia i szczęścia.”

Znaczenie wewnętrznej harmonii w życiu kobiety

W dzisiejszym świecie, gdzie role kobiet są tak wielowymiarowe, odnalezienie wewnętrznej harmonii staje się fundamentem zdrowia psychicznego. Kiedy kobieta jest w zgodzie ze sobą, jej działania płyną naturalnie, decyzje są podejmowane z większą pewnością, a relacje z innymi – szczególnie z dziećmi – zyskują na jakości. Wewnętrzna harmonia nie oznacza braku wyzwań czy trudności, lecz raczej zdolność do stawiania im czoła bez utraty kontaktu z sobą.

Badania psychologiczne pokazują, że matki, które dbają o własne potrzeby i poczucie spełnienia, są bardziej efektywne w swoich rodzicielskich rolach. Nie chodzi tutaj o egoizm, ale o zdrową równowagę między dawaniem a otrzymywaniem, między poświęceniem dla innych a troską o siebie. Ta równowaga jest kluczowa nie tylko dla dobrostanu matki, ale również dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego jej dzieci.

Zachęcam Cię, byś każdego dnia znalazła czas na wyciszenie, na wsłuchanie się w siebie, na odkrywanie swojej roli w świecie – to doświadczenie przemienia, jest źródłem spokoju, spełnienia i szczęścia, bo nadaje Tobie kierunek.

Jak zagubienie siebie wpływa na relacje z dziećmi?

Kiedy Twoje wnętrze jest zakłócone, gdy gubisz siebie, zaniedbujesz – wówczas wiele spraw się komplikuje, pojawia się rozdrażnienie, bezsilność, ciągłe wątpliwości i lęki – dzieci bardzo szybko to odbiorą. Twój brak zadowolenia z tego kim jesteś, wpływa na dziecko, ono również będzie miało kłopoty z akceptowaniem siebie.

„Nie wiedząc tak naprawdę, kim jesteś, nie możesz znaleźć najgłębszego sensu swojego życia; nie znając swoich pragnień, nie możesz ich realizować; a nie mając dokładnej wizji siebie samej, nie potrafisz wykorzystać w pełni swojej kobiecości”

Emocjonalne lustro: dziecko jako odbicie stanu matki

Dzieci są niezwykle wrażliwymi obserwatorami swoich rodziców, szczególnie matek. Działają jak emocjonalne lustra, odbijając stany wewnętrzne dorosłych, z którymi spędzają najwięcej czasu. Kiedy matka jest chronicznie zmęczona, sfrustrowana lub wypełniona poczuciem winy, te emocje niepostrzeżenie przenikają do psychiki dziecka, tworząc fundament jego postrzegania świata.

Badacze rozwoju dziecka podkreślają, że umiejętność samoregulacji emocjonalnej u dziecka rozwija się w dużej mierze poprzez obserwację i naśladowanie sposobów, w jakie rodzice, zwłaszcza matki, radzą sobie z własnymi emocjami. Jeśli matka konsekwentnie zaniedbuje swoje potrzeby emocjonalne, ignoruje sygnały zmęczenia lub przeciążenia, dziecko uczy się podobnych wzorców. Z upływem czasu może to prowadzić do trudności w rozpoznawaniu i wyrażaniu własnych emocji, a w skrajnych przypadkach do zaburzeń nastroju czy problemów z budowaniem zdrowych relacji.

Warte zapamiętania: Troska o własny dobrostan emocjonalny nie jest egoizmem – to fundament zdrowego rodzicielstwa. Dziecko, które widzi, jak mama dba o siebie, uczy się, że szacunek do siebie i własnych potrzeb jest wartością.

Modelowanie samoakceptacji w codziennych interakcjach

Każda codzienna interakcja z dzieckiem jest okazją do modelowania zdrowej samoakceptacji. Kiedy matka otwarcie mówi o swoich uczuciach, przyznaje się do błędów bez nadmiernej samokrytyki, czy potrafi cieszyć się małymi przyjemnościami bez poczucia winy, przekazuje dziecku bezcenne lekcje. Uczy, że bycie niedoskonałym jest naturalną częścią człowieczeństwa, a dbanie o siebie jest niezbędne dla utrzymania wewnętrznej równowagi.

Szczególnie istotne jest, aby matki zwracały uwagę na sposób, w jaki mówią o swoim ciele, wyglądzie czy osiągnięciach w obecności dzieci. Negatywne komentarze, nawet te wypowiedziane mimochodem, mogą głęboko zakorzeniać się w umyśle dziecka, kształtując jego przyszły obraz siebie.

Pasja kobiecego życia – ścieżka do autentyczności

Pięknie, gdy kobieta płonie, gdy płonie pasją, ideami, gdy odżywa w niej pragnienie tego, co naprawdę kocha, cokolwiek to jest: śpiew, taniec, ulubiona książka, rozmowa, czy czas na kontemplację. Dusza ma potrzebę wyrażania się w swoisty sposób, musi się rozwijać i kwitnąć. Droga do swego wnętrza jest niezwykle kosztowna, bo wymaga czasu, odwagi i siły. Zachęcam do tego trudu w danym Tobie czasie.

Odkrywanie zapomnianych talentów i pasji

Wiele kobiet po urodzeniu dzieci odkłada na bok swoje pasje i zainteresowania, koncentrując się wyłącznie na roli matki. Choć poświęcenie dla dzieci jest naturalne i piękne, całkowite zapomnienie o własnych pasjach może prowadzić do utraty poczucia tożsamości. Odzyskanie kontaktu z tym, co kiedyś sprawiało radość i dawało poczucie spełnienia, może być transformującym doświadczeniem.

Proces ten często zaczyna się od prostych pytań: Co sprawiało mi przyjemność, zanim zostałam mamą? Jakie aktywności dawały mi poczucie przepływu, kiedy czas się zatrzymywał? Które z moich talentów pozostają niewykorzystane? Odpowiedzi na te pytania mogą wskazać kierunek, w którym warto podążać, aby odzyskać część siebie, która została zapomniana w natłoku codziennych obowiązków.

Wbrew powszechnym obawom, pielęgnowanie własnych pasji nie oznacza zaniedbywania dzieci. Przeciwnie, dzieci, które widzą, jak ich matki realizują się w różnych dziedzinach życia, uczą się, że osobiste spełnienie jest ważną wartością. Ponadto, matka, która znajduje czas na działania dające jej radość i satysfakcję, wraca do swoich rodzicielskich obowiązków odświeżona, pełna energii i pomysłów.

Równowaga między dawaniem a otrzymywaniem

Jednym z największych wyzwań kobiecości, szczególnie w kontekście macierzyństwa, jest znalezienie równowagi między dawaniem siebie innym a dbaniem o własne potrzeby. Kultura i wychowanie często uczą kobiety, że ich wartość mierzy się stopniem poświęcenia dla innych. Ten przekaz, głęboko zakorzeniony w wielu społeczeństwach, może prowadzić do chronicznego zaniedbywania siebie i w konsekwencji do wypalenia.

Psychologia pozytywna podkreśla znaczenie samotroski jako fundamentu zdrowych relacji. Nie możemy dawać z pustego – aby skutecznie troszczyć się o innych, musimy najpierw zadbać o siebie. Dla wielu kobiet jest to trudna lekcja, która wymaga przekroczenia głęboko zakorzenionych przekonań o tym, co oznacza być „dobrą matką” czy „dobrą żoną”.

W praktyce równowaga ta może oznaczać ustalenie zdrowych granic, umiejętność proszenia o pomoc, gdy jest potrzebna, oraz świadome planowanie czasu na regenerację i działania przynoszące radość. Nie jest to egoizm, ale konieczność – tylko kobieta, która dba o swoje potrzeby, może w pełni i autentycznie być wsparciem dla swoich bliskich.

Świadome budowanie kobiecej tożsamości

„Twórzmy z siebie kobiety, najlepsze jakimi potrafimy być, boginie, patronki miłości, radości i pokoju. Nie rezygnujmy z naszej kobiecości w żadnym momencie, ale pielęgnujmy ją i rozwijajmy w niepowtarzalnym wydaniu każdej z nas.

Wpływ środowiska na samopoczucie i samoocenę

Środowisko, w którym funkcjonujemy na co dzień, ma ogromny wpływ na nasze samopoczucie i sposób, w jaki postrzegamy siebie. Dotyczy to zarówno przestrzeni fizycznej – domu, miejsca pracy, jak i środowiska cyfrowego – mediów społecznościowych, seriali czy programów, które oglądamy, oraz ludzi, którymi się otaczamy.

Obcuj z tym, co piękne, co podnosi na duchu, a rezygnuj ze wszystkiego, co Cię obciąża. Twoje życie jest jedyne niepowtarzalne, nie marnuj go na oglądanie bezwartościowych programów, nie czytaj miałkiej prasy i literatury, nie spędzaj czasu na roztrząsaniu sporów, nie mnóż ich.

Świadome kształtowanie swojego środowiska oznacza również selektywne podejście do relacji. Niektóre znajomości dodają nam skrzydeł, inspirują i wspierają, inne zaś wyczerpują emocjonalnie i odbierają energię. Umiejętność rozpoznawania tych różnic i podejmowania decyzji o tym, komu poświęcamy nasz cenny czas, jest kluczowym elementem dbania o siebie.

Warte zapamiętania: Jesteś sumą pięciu osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu. Wybieraj mądrze swoje towarzystwo – ludzie, którzy Cię otaczają, mają ogromny wpływ na Twoją energię, przekonania i aspiracje.

Codzienna praktyka wdzięczności i uważności

W natłoku codziennych obowiązków łatwo jest stracić kontakt z chwilą obecną, funkcjonując w trybie automatycznego pilota. Taki sposób życia często prowadzi do poczucia pustki i braku spełnienia, nawet gdy obiektywnie osiągamy sukcesy w różnych dziedzinach.

Praktyka uważności – świadomego przeżywania chwili obecnej bez osądzania – może być potężnym narzędziem w budowaniu głębszej relacji ze sobą. Nie wymaga ona długich medytacji czy skomplikowanych rytuałów (choć i te mogą być pomocne). Zaczyna się od prostych czynności: świadomego smakowania posiłku, zauważania kolorów i dźwięków podczas spaceru, czy pełnej obecności w rozmowie z dzieckiem.

Równie transformującą praktyką jest regularne kultywowanie wdzięczności. Badania psychologiczne konsekwentnie pokazują, że osoby, które regularnie koncentrują się na tym, za co są wdzięczne, odczuwają większe zadowolenie z życia, mają lepsze relacje i rzadziej doświadczają stanów depresyjnych.

Na każdym etapie Twojej drogi masz wybór, możesz karmić się wdzięcznością, życzliwością, nadzieją, miłością lub pielęgnować urazę, poczucie winy, strach i fałszywą dumę.

Ciało i dusza – holistyczne podejście do kobiecości

„Mamy w sobie światło, które będzie błyszczeć, jeśli tylko mu na to pozwolimy. Kobieta, która odkryła swoją kobiecość i nauczyła się właściwego kontaktu z ciałem, emanuje owym światłem.”

Akceptacja i szacunek dla własnego ciała

W kulturze przesyconej nierealistycznymi standardami piękna, akceptacja własnego ciała może być jednym z największych wyzwań dla współczesnej kobiety. Media społecznościowe, reklamy i branża modowa nieustannie bombardują nas obrazami „idealnych” sylwetek, często cyfrowo zmodyfikowanych i niemożliwych do osiągnięcia w rzeczywistości.

Droga do akceptacji własnego ciała zaczyna się od uświadomienia sobie, jak szkodliwe mogą być te zewnętrzne wpływy. Następnym krokiem jest zmiana wewnętrznego dialogu – zastąpienie krytycznych myśli na temat własnego wyglądu bardziej współczującymi i realistycznymi. Zamiast koncentrować się na tym, jak ciało wygląda, warto docenić to, co dla nas robi – pozwala doświadczać świata, daje życie, pozwala przytulać dzieci, tańczyć, śmiać się.

Budowanie zdrowej relacji z własnym ciałem jest procesem, który wymaga czasu i cierpliwości. Obejmuje on również świadome wybory dotyczące tego, jak traktujemy nasze ciało – od odżywiania przez aktywność fizyczną po odpoczynek. Kiedy podchodzimy do tych aspektów z pozycji troski i szacunku, a nie kary czy przymusu, zaczynamy doświadczać głębszej harmonii między ciałem a umysłem.

Duchowy wymiar kobiecości

Duchowość, rozumiana nie tylko w kontekście religijnym, ale jako poszukiwanie sensu i głębszego połączenia z życiem, stanowi istotny wymiar kobiecości. W czasach, gdy zewnętrzne sukcesy i materialne osiągnięcia są nadmiernie gloryfikowane, pielęgnowanie duchowej strony życia może być źródłem głębokiego spełnienia i równowagi.

Dla każdej kobiety duchowość może wyrażać się inaczej – dla jednej będzie to formalna praktyka religijna, dla innej medytacja czy joga, a dla jeszcze innej – głębokie zanurzenie w twórczość artystyczną lub kontakt z naturą. Niezależnie od formy, kluczowe jest znalezienie przestrzeni, w której możemy doświadczyć czegoś większego niż codzienne troski i obowiązki.

Życie jest zbyt cenne, by tracić chwile. Niech każda ma wartość!

Podsumowanie: Twoja osobista droga do pełni kobiecości

Droga do odkrywania własnej kobiecości jest głęboko osobista i unikalna dla każdej z nas. Nie istnieje jeden wzorzec czy przepis, który pasowałby do wszystkich kobiet. To, co łączy nas wszystkie, to potrzeba autentyczności – życia w zgodzie z własnymi wartościami, pragnieniami i talentami.

Bycie matką jest jedną z najważniejszych ról, jakie możemy pełnić, ale nie definiuje ona całej naszej tożsamości. Jesteśmy również partnerkami, przyjaciółkami, profesjonalistkami, artystkami, myślicielkami – i wiele więcej. Integracja tych różnych aspektów siebie w spójną całość to zadanie na całe życie, wymagające ciągłej refleksji i odwagi.

Pamiętaj, że troska o siebie nie jest luksusem, ale koniecznością – nie tylko dla Twojego dobrostanu, ale również dla zdrowia Twoich relacji, szczególnie tej najważniejszej – z Twoim dzieckiem. Kiedy dajesz sobie pozwolenie na rozwój, spełnienie i radość, tworzysz przestrzeń, w której również Twoje dziecko może rozkwitać.

Cytaty zostały zaczerpnięte z książki „Czas kobiet” Iwony Majewskiej-Opiełki

FAQ: Często zadawane pytania o odnajdywanie kobiecości w roli matki

Czy skupienie na sobie nie jest przejawem egoizmu?

Absolutnie nie. Troska o siebie jest fundamentem zdrowego rodzicielstwa. Kiedy dbasz o swoje potrzeby fizyczne, emocjonalne i duchowe, masz więcej energii, cierpliwości i miłości do zaoferowania swoim dzieciom. Dziecko, które widzi, jak mama szanuje siebie i dba o własny dobrostan, uczy się tych samych wartości.

Jak znaleźć czas na samorozwój przy wielu obowiązkach?

Zacznij od małych kroków. Nawet 15 minut dziennie poświęcone wyłącznie sobie może zrobić ogromną różnicę. Może to być poranna medytacja, wieczorna kąpiel, czytanie książki czy spacer. Z czasem możesz stopniowo wydłużać ten czas. Kluczem jest konsekwencja – lepiej codziennie poświęcić sobie 15 minut niż raz na miesiąc cały dzień.

Co zrobić, gdy czuję się winna, robiąc coś dla siebie?

Poczucie winy jest naturalną reakcją, szczególnie dla kobiet wychowanych w przekonaniu, że ich wartość mierzy się stopniem poświęcenia dla innych. Kiedy pojawia się poczucie winy, spróbuj spojrzeć na sytuację z dystansu: czy zachęcałabyś przyjaciółkę do zaniedbywania siebie? Czy chciałabyś, aby Twoja córka w przyszłości żyła w ciągłym poczuciu winy, gdy zrobi coś dla siebie?

Jak poradzić sobie z presją społeczną dotyczącą idealnego macierzyństwa?

Współczesne matki są bombardowane sprzecznymi oczekiwaniami – mają być jednocześnie oddane dzieciom, spełnione zawodowo, atrakcyjne i prowadzić perfekcyjny dom. Wyzwolenie się spod tej presji zaczyna się od uświadomienia sobie, że „idealna matka” to mit. Zamiast dążyć do nieosiągalnej perfekcji, skup się na tym, co jest najważniejsze dla Ciebie i Twojej rodziny. Otaczaj się ludźmi, którzy wspierają Twoje wybory, i ogranicz ekspozycję na media społecznościowe, które podsycają poczucie nieadekwatności.

Czy moje problemy emocjonalne naprawdę wpływają na moje dziecko?

Tak, dzieci są niezwykle wrażliwe na stany emocjonalne rodziców, nawet jeśli staramy się je ukrywać. Nie oznacza to jednak, że musisz być zawsze radosna i spokojna – to niemożliwe. Kluczowe jest uczciwe i odpowiednie dla wieku dziecka komunikowanie swoich emocji oraz modelowanie zdrowych sposobów radzenia sobie z nimi. Pokazywanie dziecku, że przeżywanie trudnych emocji jest normalną częścią życia, a następnie konstruktywne radzenie sobie z nimi, to jedna z najważniejszych lekcji, jaką możesz mu przekazać.

• Cytaty zostały zaczerpnięte z książki „Czas kobiet” Iwony Majewskiej-Opiełki